Warning: The magic method GADWP_Manager::__wakeup() must have public visibility in /customers/c/3/4/bewaerschole-archief.nl/httpd.www/wp-content/plugins/google-analytics-dashboard-for-wp/gadwp.php on line 76
Warning: Cannot modify header information - headers already sent by (output started at /customers/c/3/4/bewaerschole-archief.nl/httpd.www/wp-content/plugins/google-analytics-dashboard-for-wp/gadwp.php:76) in /customers/c/3/4/bewaerschole-archief.nl/httpd.www/wp-content/themes/inspire-oud/functions.php on line 302
Warning: Cannot modify header information - headers already sent by (output started at /customers/c/3/4/bewaerschole-archief.nl/httpd.www/wp-content/plugins/google-analytics-dashboard-for-wp/gadwp.php:76) in /customers/c/3/4/bewaerschole-archief.nl/httpd.www/wp-includes/feed-rss2.php on line 8
en vindt plaats in het Stadhuismuseum te Zierikzee van 2 mei t/m 1 september 2019
Na de wonderlijke kleurige dynamische zoet en zout grenswereld te hebben verkend, de schittering op de middeleeuwse muren te hebben onderzocht in ‘Grondhouding’ en het voor één dag ontsluiten van het leven in de caissons van Schelphoek in ‘Zeetuin’ gaat Waterlanders over het hervinden van de zoetwatercultuur van het eiland.
Aanknopingspunten zijn de collectie op zaal en in depot van het Stadhuismuseum die het kunstenaarsduo tot gericht veldwerk inspireerde. Prachtige verhalen over regenbakken, waterhuisjes zijn verzameld. Niet alleen de camera’s van het kunstenaarsduo zijn afgezakt in regenwaterputten, waterkelders, trasbakken, zelf zijn ze ook afgezakt in één van de weinige nog in gebruik zijnde waterkelder op het eiland. Dit van binnenuit ervaren is de basis geworden voor het beeldend onderzoek dat heeft geleid tot de presentatie Waterlanders.
]]>
Het werk –wiertekening– van Marjolijn Boterenbrood dat op de Salon in Arti et Amicitiae hangt is een deel van haar kunstenaarsboek Partituur van Zoet & Zout. Dit boek, in de vorm van een bijenkast gaat over leven met zoet en zout. Ervaringen van de mosselvisser, de boer, de duiker, de ecoloog en de bijenhouder van Schouwen Duiveland. In de kast zijn de ‘lagen’ die het eiland haar heeft laten zien, gebundeld als pagina’s in een boek. Net zoals bijen in hun korf vondsten van over het hele gebied transformeren. Zout, aarde, klei, kril en mossels, wier, weer en wind hebben hun invloed uitgeoefend, het landschap liet zijn sporen achter. Roest, aarde, zout en zoet water schreven hun ‘partituur’.
Adres:
Arti et Amicitiae
Rokin 112, 1012 LB Amsterdam
mede mogelijk gemaakt door Stichting Stokroos
]]>
Jonmar van Vlijmen en Ronald Boer
Jeroen van Westen en Anne Aussloos
Ronald Boer en Valerie Dempsey
Guus Hogerheijde, Johanna van Dijke, Ben de Reu, Rosanne Raaijman, Han van der Ven, Joppe Penning , Hetty Schaart, Ria de Wolf, Thea van Westen, teja van hoften, Roos Louisse, Pauline Lind , Arend Lind, Koos de Muinck, Michael Pestel, Allert van Westen, Evertjan Mookhoek, Miek Zwamborn, Bram Verkruysse, Simon Brasser, Gert Jan Buth, John Beijersbergen, Nils van Rooijen, Aad Smaal, Titus van der Torren, Marianne Ketting, Wanda Reisel, Marnix van Straalen, Lily Lorenz, Marja Sonneveld, Terry Bom, Rien Pronk, Kees de Kraker, Jeannette Parramore, Govert Geleijnse, Wout Van den Berg, Wim Schot, Jaap Schoof, Rick van der Ree, Martien Moermond, Huub Remijn, Print Room, Bonnie Boogerd, Eric Geboersover, Beer, Jacqueline Heerema, Shah Chowdhury, Bas Arens, Jeanine Dekker, Kees Boogerd, Tonnie Kostermans, Esme Soesman, Nico Out, Els de Haan, Pedro Guridi, Rob Maaskant, Teun Rosmolen, Rie Rosmolen, Ruud van den Berg, Gerard Barendse, Huib Uil, Adriaan van Oeveren, Adriana van Oeveren, Willem Smallegange, Cees Padmos, Sabine Deroo, Hans Overvliet, Sarina Mous-Huising, Elly Ingenbleek, Yvonne Jonker, Elisabeth Kik.
]]>
teja van hoften
]]>SEROOSKERKE – Het is één van de grootste opgaven van dit moment, vindt gedeputeerde Ben de Reu. Hoe krijg je bij mensen tussen de oren dat het klimaat verandert? De droge zomer die we hadden, draagt daar toe bij. Maar ook een manifestatie als Balans van Zoet en Zout. Het was huiveren en genieten ineen, zaterdag bij de Schelphoek bij Serooskerke.
Esme Soesman 03-09-18 PZC
De manifestatie bij de Schelphoek was de grote finale van het meerjarige project Balanceren tussen Zoet en Zout van de Bewaerschole. Dit in Burgh-Haamstede gevestigde centrum voor hedendaagse kunst gaf een stuk of vijftien kunstenaars de opdracht zich vijf jaar lang te verdiepen in het thema Balanceren tussen Zoet en Zout. Geen insteek of uitwerking hetzelfde, zo bleek zaterdag
,,Kunstenaars zijn veel beter in staat dan politici en bestuurders om op een indringende manier iets bij het publiek duidelijk te maken of mensen met iets te confronteren”, sprak De Reu. Al deed hij het tijdens zijn openingstoespraak ook niet verkeerd. De Reu schetste hoe Zeeland voor zoetwatertoevoer volledig afhankelijk is van water van elders, dat via waterleidingen naar de provincie wordt gevoerd. ,,Als je het dan over terroristische aanslagen hebt…”, wees De Reu op de Zeeuwse kwetsbaarheid.
Zoet wateropslag, verzilting en zeespiegelstijging. Het zijn dé uitdagingen van dit moment. Met de Oosterscheldekering zitten we nog een flinke tijd goed, zei Leo Adriaanse van Rijkswaterstaat. Maar hoe verder, is wel een vraag die de komende decennia centraal staat. ,,Ik denk dat we moeten streven naar een mooie fusie tussen natuur en techniek. En ik denk dat kunstenaars en filosofen ons daarbij kunnen inspireren.”
De grote ‘sigaar’ die een paar jaar geleden over heel Zeeland vloog om de zoutverdeling in het Zeeuwse grondwater in kaart te brengen, levert – voor de leek – weinig toegankelijke grafiekjes op. Hoe anders is dat met het ‘bodemmonument’ dat beeldend kunstenaar Willem Besselink maakte. Dat wat onzichtbaar onder je voeten ligt, is door hem in een kleurrijke toren gegoten. Michiel Romeyn presenteerde honderden meters verderop Marjolijn Boterenbroods Partituur van Zoet en Zout; een boek gemaakt in een bijenkast. Met op elke pagina (ofwel raam) een andere interpretatie van het zoet en zout op Schouwen-Duiveland.
Zeetuin
Kleine bootjes brachten bezoekers naar de caissons. Daar duwden kunstenaars Jeroen van Westen en Anne Ausloos de bootjes door de daar verborgen gelegen zeetuin. Via de koptelefoon klonk zuigend wier en spoelende oesters, muziek en een wiergedicht van Miek Zwamborn. ,,Wij zijn een zilt universum. Een op-z’n-kops bos”. De vijf jaar van de Bewaerschole zijn voorbij, maar voor Van Westen en Ausloos is het nog niet over. ,,Wij zijn nog niet klaar”. Sloeg de balans de afgelopen jaren voor hen vooral door naar zout, nu willen ze verder met zoet. ,,We hebben al een trasbak schoongemaakt bij een boerderij, die weer in gebruik is genomen. Dat is de basis voor meer.”
]]>Schouwens lexicon
]]>
Een manifestatie in en langs de Schelphoek en in het dorpshuis te Serooskerke.
De afsluitende presentatie van 5 jaar durend onderzoek naar balanceren tussen zoet en zout.
plattegrond van de manifestatie in PDF en tijdschema van de manifestatie in PDF
Met publieksactiviteiten van:
Ronald Boer, Jonmar van Vlijmen,
SWEET — SWEAT
Hoe ontwaakt het landschap van de zoutminnende mens?
Door de Onkruidenier, Jonmar van Vlijmen en Ronald Boer, in samenwerking met Rosanne van Wijk
Om 12:30 en om 14:30 een performance van De Onkruidenier en Rosanne van Wijk
SWEET — SWEAT vertelt het verhaal over de ontmoeting tussen twee planten, die door menselijk handelen, zogezegd cultivatie, elkaars uitersten zijn geworden. De strandbiet, een zoutminnende plant die je in het wild kunt vinden langs de kust in Nederland en West-Europa, is gecultiveerd tot snijbiet, rode bieten, voederbieten en suikerbieten. De Onkruidenier heeft deze ‘zoute’ strandbiet in ere hersteld door het in te zaaien op de akker van boer Martin uit Noordwelle.
De start van het oogstseizoen van de suikerbiet met de jaarlijkse bietencampagne op 1 september vormt de basis voor de performatieve installatie van de Onkruidenier en Rosanne van Wijk in het kader van de eindmanifestatie ‘Balans van Zoet en Zout’. Het werk bevat referenties naar vormen van een ‘gezonde’ lifestyle van de stadsmens en zijn gemakzucht in de supermarkt, als georganiseerd consumptie landschap, in verhouding tot de werkethos van de boer. In het SWEET – SWEAT ecosysteem wordt zoet geraspt en zout geoogst.
SWEET — SWEAT is een uitwerking van het ongoing onderzoeksproject ‘De halotolerante mens’ waaraan Ronald Boer en Jonmar van Vlijmen sinds 2015 werken in samenwerking met verschillende partners waaronder Satellietgroep, het Zuiderzeemuseum en de Bewaerschole. Tijdens hun residentie aan de Jan van Eyck academie hebben zij een vervolg gegeven aan dit project in samenwerking met het Jac. P. Thijsse lab voor natuuronderzoek. Op de Jan van Eyck is in 2017 de samenwerking ontstaan met Rosanne van Wijk waarbij zij gezamenlijk de conventies van ons voedselsysteem bevragen en onderzoeken. De gedachtegang en manier van werken van deze samenwerking is over gevloeid in het SWEET — SWEAT project.
Onderzoeksproject ‘De halotolerante mens’ bestaat uit het aftasten, inbeelden, testen, verbeelden én presenteren van een zoutminnende leefomgeving voor een nieuw type mens
-⊗-
Aletta de Jong,
Middels een eenvoudige distilleer installatie wordt het water uit de Oosterschelde ter plekke gescheiden in zout-, en zoet water. De sculpturale distilleer installatie wordt in de werkhaven tussen de beton blokken opgesteld.De betonblokken, gemaakt vanuit een overlevingsstrategie om overstroming te voorkomen door de Oosterschelde van de zee af te kunnen scheiden, vormen zo een achtergrond voor het scheiden van zout naar zoet water middels een distillatie proces. Zij zal proberen,afhankelijk van het oogst moment in de zomer,Suikerwier te verkrijgen – bij voorkeur die ter plekke in de Schelphoek geteeld wordt.Zij verwerkt de zoete smaak van het wier uit het zoute water,ter plekke in een eenvoudige drank-,of voedsel bereiding – eventueel met gebruik van het ter plekke gedistilleerde water.Door naar deze bijzondere plek te kijken- vanuit het project Drugstore in het kader van het meerjarig project Balanceren tussen zoet en zout- worden heden,verleden en toekomst van de locatie aan elkaar verknoopt.Het zoute water met haar wieren wordt zo voorgesteld als delfstof voor voedsel en energie.Waar eerst de suikerbieten het land verlieten om over zee naar de Brabantse suikerfabrieken te worden getransporteerd komt nu het zoet uit de zoute zee aan land.Het gevecht tegen het water veranderd ineen overlevingsstrategie met het water–een nieuwe balans.
-⊗-
Marjolijn Boterenbrood,
Partituur van Zoet en Zout
Een installatie en een kunstenaarsboek vormen het slotakkoord van de Partituur van Zoet en Zout. Het proces van de Partituur van Zoet en Zout _zie het blog– gaat over de ervaring van leven met zoet en zout. Ervaringen van onder anderen de mosselvisser, de boer, de duiker, de ecoloog en de bijenhouder. Het slotakkoord is een ‘membraan’ tussen het landschap en de ervaring. Het werk wordt verbonden met het landschap door de materie -zout, aarde, zand, klei, wier, was, honing en suikerbiet – er letterlijk in op nemen. In de installatie oefenen de omstandigheden invloed uit op het werk, het roest, het verweert. Zoute spree, zoet regenwater, wier, was, suikerbiet, klei en ijzer uit zoute kwel schrijven hun ‘partituur’ op doek. Om 15.30 uur wordt het kunstenaarsboek gepresenteerd met een performance gebaseerd op het Schouwse lexicon door Michiel Romeyn, acteur en beeldend kunstenaar. In het dorpshuis is ook de Partituur van Zoet en Zout-projectie te zien: een vierkante kilometer zoet en zout.
-⊗-
-⊗-
Esther Kokmeijer,
toont de installatie Flight chart een netwerk van koperen buizen die windrichtingen en routen van de verschillende migratie vogels op Schouwen Duiveland weergeven. Het ontwerp is geïnspireerd op de vorm ‘icosaëder’ en ‘stick charts’.
Stick charts zijn zeekaarten gemaakt van stokjes die deiningen, zeestromingen en golfpatronen weergeven en gebruikt werden in de Marshalleilanden waar navigators konden navigeren door de golven te lezen en het pad tussen de golven te kunnen vinden.
De icosaëder is een van de vijf regelmatige veelvlakken, ook wel platonische lichamen genoemd, vernoemd naar Plato die deze voor het eerst beschreef. Platonische lichamen hebben gelijke zijden en raken op alle punten een omliggende bol. Het zijn de enige vormen die deze specifieke eigenschappen hebben en worden gezien als bouwstenen die de basis van alles op aarde vormen. Twee decennia later bracht Kepler ze in verband met de structuur van het zonnestelsel. Elk platonisch lichaam wordt in verbinding gebracht met een bepaalde betekenis. De icosaëder staat voor harmonie en balans en symboliseert het element water. De afmetingen van het uiteindelijke werk dat geplaatst zou kunnen worden aan de Oosterschelde, zal afgestemd worden op de omgeving. Het getoonde schetsontwerp moet gezien worden als vertrek vorm voor het uiteindelijke ontwerp. In samenwerking met vogel deskundigen uit het omringende gebied zullen de ribben van de vorm worden aangepast om zo als een kaart aan te geven in welke richtingen de vogeltrek plaats vindt.
Om 14.00 uur en om 17.00 uur Performance in de flight chart van Esther Kokmeijer samen met Elmar C. Fuchs.
-⊗-
Willem Besselink,
onder <> boven, een kleurrijk monument voor de bodem is een voorstel voor een installatie verspreid over verschillende locaties in de provincie zeeland. De installatie brengt op een visuele en begrijpelijke manier de zout-brak-zoet-verdeling van het grondwater in kaart. Willem plaats een model op schaal waarin de gegevens van de bodem van de Schelphoek in zijn verwerkt.
-⊗-
van Gerco de Ruijter,
een filmische weergave van de punt tot bru, scant als het ware de 360 graden bol in een vloeiende beweging met beschrijvingen van autochtone bezoekers. Doel van het project is het inzichtelijk maken van de harde begrenzing tussen zoet en zout, de Oosterscheldedijk tussen Westenschouwen en Bruinisse. Hiervoor maakte Gerco met een vlieger een serie van twintig 360 graden foto’s langs de dijkroute van Schouwen-Duiveland. Deze serie panorama’s was als een Virtual Reality wandeling te zien in de Bewaerschole onder de titel Tether. Met behulp van een katrol, een touw en een basaltblok werd je als toeschouwer (voorzien van een VR-bril) van het ene naar het andere panorama geleidt. Tijdens de tentoonstelling zijn geluidsopnamen gemaakt van bezoekers die voorzien van de VR-bril deze reis aflegden. Aan deze plaatselijk bekende “autochtone” bezoekers werd gevraagd te beschrijven wat ze zagen. Deze geluidsopnamen zijn samengevoegd met filmische weergaven van de panorama’s waardoor een documentaire film ontstaat.
-⊗-
van Astrid van Nimwegen,
haar nieuwe werk Theater der Natuur. Het ‘Theater der Natuur’ komt voort uit haar maandenlange onderzoek en observaties vanaf de boothelling die uitkijkt op het waterlandschap van de Oosterschelde.
en bestaat uit 2elementen. Het 1e element heeft de vorm van een film welke vertoond word in het dorpshuis te Serooskerke. Deze film geeft haar onderzoeksresultaten naar het continue veranderende landschap in de Schelphoek weer.
De filmopnames zijn gemaakt vanaf een vast camerastandpunt op de boothelling in de Schelphoek waar ik, gedurende enkele maanden, op diverse dagen ieder uur opnames maakte. Door de herhaling van deze strikte registraties worden de veranderingen blootgelegd waaraan
het landschap onderhevig is binnen de cyclus van de getijden. Ze tonen de veranderingen in licht; het waterleven van de vele vogels; de beweging van het water; de weersomstandigheden en de veranderende seizoenen.
Het 2e element vindt plaats op de boothelling in de Schelphoek waar de filmopnames gemaakt zijn. De bezoekers worden verzocht plaats te nemen op de boothelling welke ingericht wordt met ongeveer 150 stoelen als zijnde tribune. Elk heel uur zal er een ‘theatervoorstelling’ te zien zijn met een tijdsduur van +/- 10minuten waarbij de toeschouwer de tijd krijgt om de schoonheid van het natuurlandschap te observeren en op zich in te laten werkentijd een verschijnsel waarbij van een gebeurtenis gezegd kan worden dat deze na een andere gebeurtenis plaatsvindt.
-⊗-
van Esther Kokmeijer,
de film Stillness 2 – Brash Ice, Pack Ice, Growlers, Bergy Bits and Icebergs (Antarctica), 2015-17. Stillness toont verstilde, verglijdende beelden van de ijslandschappen van de Noord- en de Zuidpool. Esther filmde deze landschappen tijdens de reizen die zij tweemaal per jaar als expeditiefotograaf naar deze gebieden maakt. De meditatieve beelden nodigen uit tot reflectie op de woeste schoonheid en de kwetsbaarheid van deze ijzige natuur waarin de menselijke aanwezigheid afwezig lijkt te zijn.
-⊗-
van Jaap Verseput,
Droog/Kintsugi/15 mm, Ook in Zonnemaire is het in juli 2018 droog. Er is een perceel plant uien dat gerooid moet worden. Kan je beregenen vanuit de sloot? Hoe zout is dat water eigenlijk, en de Grevelingen dan? Het liefst beregen je met zoet water. Maar zoet water is er maar op enkele plekken op Schouwen-Duiveland en niet in grote hoeveelheden. Als het water maar een klein beetje zout is, dan zou je het voor het rooien wel kunnen gebruiken. Vooral om de grond even nat en zachter te maken .
Een drieluik over droogte, onderzoek, het fenomeen Kintsugi (de schoonheid van de imperfectie),15 mm, het ritme van een Sproeikanon, en de uiteindelijke oogst.Een korte documentaire over de droogte vanuit het perspectief van Akkerbouwer en maker van deze film Jaap Verseput. Gefilmd in de laatste 2 weken van juli 2018 in een polder achter Zonnemaire. De ambient/trance muziek is van Kaviaar.
-⊗-
en van Bruno Doedens,
Allesbeweegt een pleidooi voor innovatieve, culturele landschapsontwikkeling, geïllustreerd met recente SLeM-projecten. Een film van Andras Hamelberg met titelsong van BLØF.
Op het strand van Brouwersdam wordt in opdracht van Rijkswaterstaat 500.000 kubieke meter zand gesuppleerd ten behoeve van het meegroeien van het kustfundament in combinatie met het vergroten van strand voor recreatie. SLeM heeft zichzelf ten doel gesteld aan de hand van de zandsuppletie, de geschiedenis en toekomst van ons kustbeheer op een tot de verbeelding sprekende wijze en in nauwe samenwerking met de aannemer en betrokken partijen voor een breed publiek beleefbaar te maken.
De naam van het project ‘Allesbeweegt’ wordt als tekst in het zand geschreven. Het onbeschreven verse zand krijgt daarmee een nieuwe betekenis. Door de wind en door het getij zal de tekst langzaam vervagen en binnen enkele maanden is er enkel nog de herinnering aan het tijdelijke landschap van woorden.
Het maakproces van het nieuwe land en het schrijven van de tekst in het zand worden gefilmd. Een poëtisch documentaire vertelt het verhaal van onze kust als culturele opgave.
Ook zijn er op locatie Schelphoek een aantal lezingen o.a.
Van Leo Adriaanse, Senior Adviseur Waterbeheer van Rijkswaterstaat, over Oosterschelde toen , nu en in de toekomst.
Van Mascha Dedert van de ZMF over Delta Balans in de toekomst. Mascha Dedert werkt als programmamanager Deltawateren bij de Zeeuwse Milieufederatie. Zij houdt zich onder andere bezig met de ecologische toestand van de zoute wateren in Zeeland, visserij en de uitvoering van de Ambitie 2030. Hiervoor werkte zij bij Wageningen Marine Research als marien ecoloog.
En een uitleg over de Oosterschelde door Cora Papeveld gids bij het Natuurpark Oosterschelde.
Met medewerking van Rijkswaterstaat, Waterschap Schelde Stromen, de Zeeuwse Milieu Federatie, Staatsbosbeheer en Natuurpark Oosterschelde
Een maand geleden begroef ik een van de doeken in de aarde. De tekening is gebaseerd op landschapstekeningen van de geploegde grond van Schouwen. Zo kwam t linnen er onder tevoorschijn:
mooi aangevroten door bacteriën, springstaartjes en ander bodemleven
]]>