Het leven van de mens beweegt zich op de onherroepelijke stroom van veranderingen. Door zijn omgeving te veranderen verandert hij ook zelf. Overleven is het leven zelf. Wat woedt er diep in ons, in ons vlees, het vlees voorbij, in de chromosomen? De geneticus Bryan Sykes beschrijft in zijn boek Een toekomst zonder mannen de man als agressief en hebzuchtig. De man is een vloek voor zijn eigen omgeving, maar hij is ook zelf vervloekt. Vrouwen zullen de evolutionaire strijd tussen de seksen winnen. Over 125 duizend jaar bestaat het mannelijke Y-chromosoom niet meer en zal er een wereld zonder mannen zijn.
In de presentatie gaan wij mannen (tijdelijk) schuil achter Dazzle painting en vrouwen eten ijsjes. Dit is de context waarin een afscheid gesuggereerd wordt, als een film die vastloopt. Wij mannen kunnen elkaar nog eenmaal in het vizier hebben, elkaar nog eenmaal recht in de ogen kijken, dwars door een voorspelbaar einde heen.
Florette Dijkstra, schrijfster en beeldend kunstenares, schroefde zich in in ons project en schreef een essay over deze prangende situatie en wat die betekent voor de urbane samenleving, waar de samenklontering van menselijk leven het sterkst is. Ze vecht terug, met ons en tegen ons.

Dit is de eerste tentoonstelling van een project dat loopt tot eind januari 2006 in De Bewaerschole, onder de titel ‘Spouw’. Gastcuratoren zijn René Korten / Jan van den Langenberg. Het project bestaat uit drie tentoonstellingen en er wordt gewerkt aan een dynamische afsluiting, een sluitsteen: de Dag van de duo’s. Tevens verschijnt over het project ‘Spouw’een publicatie.
De deelnemers aan het project zijn kunstenaars die samenwerken als duo’s. De chemie van samenwerkingen wordt tot inzet gemaakt. De maatschappij is samengestelde sociale materie met harde pitten. De exposanten brengen hun specifieke urbane context mee, als indringers, indringend. Hoe gedraagt zich de getransporteerde materie elders en hoe wordt er gereageerd op deze buitenstaanders, passanten, wat wordt er in beweging gezet?