De titel van de tentoonstelling van Barbara Guldenaar is: “Dromen voor mijn zoon”
Haar zoon heet Zap van het werkwoord zappen, van het ene beeld in het andere overspringen. En zo zijn ook haar geschilderde tekeningen, vol verwondering. Bijna organisch groeit de voorstelling. Ze werkt heel intuïtief. Het zijn een soort aantekeningen over het leven, haar eigen leven, een persoonlijk archief van dromen en fantasieën. Door te tekenen geeft Barbara vorm aan haar leven. Het is voor haar een middel tot communiceren en daardoor noodzaak.

In tegenstelling tot de eerste tentoonstelling van deze reeks met de verstilde post-mortem portretjes van Margriet Luyten is de tentoonstelling van Barbara Guldenaar één groot, kleurig feest, waar het leven volop wordt gevierd