Margriet Luyten

Het werk van kunstenaar Margriet Luyten richt zich op de dood – en dus ook op het leven. Op een indringende én toegankelijke manier toont zij hoe de dood aanwezig is in het leven; niet op een journalistieke, maar op een esthetische, ingehouden wijze. Het gebruik van ambachtelijke fotodruktechnieken betekent voor haar een intensivering van de omgang met het beeld van de dood en met sterfelijkheid.
“Insomnia” refereert aan het gedicht van J. C. Bloem, dat begint met de regels:

“Denkend aan de dood kan ik niet slapen,
en niet slapend denk ik aan de dood.”

Dit vindt zijn neerslag in het opnieuw gebruiken van post-mortem portretten van kinderen.
De “eeuwige slaap” zoals de dood ook wel eufemistisch wordt genoemd heeft zich meester gemaakt van deze kinderen. Het zijn beelden van troost, als tegenwicht voor alle beelden die we dagelijks binnen krijgen via de media over moord en doodslag.
Doodsportretten: portretten uit het schemergebied, het tijdvak tussen overlijden en het sluiten van de kist. Het ware doodsportret heeft daarom een zekere band met het leven. Het lijkt alsof de dood nog iets aan de persoonlijkheid toevoegt.

opening 8 maart 2009
klik hier voor het openingswoord van teja van hoften