e e n m e n s Niet de mens, want dan zet je hem als het ware op een voetstuk, apart van de rest van de natuur. Terwijl je (althans ik) juist in het opgaan in het grote geheel, in het verliezen van jezelf de zin van zijn ervaart. En misschien ook wel de zin in zijn. Misschien is het voor de meeste mensen
raar om de tentoonstellingsreeks met de dood te beginnen, maar juist
daarin onderscheidt de mens zich van zijn mede aardebewoners. Hij is
namelijk de enige, die zich bewust is van zijn eigen eindigheid. Dat
bewustzijn veroorzaakt veel menselijk lijden, maar stelt hem ook in
staat zich te verbazen, te verheugen, te verwonderen, te verlangen,
te verzwijgen, te verraden, te vergeten en te veranderen. Een mens als kwetsbaar individu,
als sterveling. Het wonder van zijn geboorte en
de fantasierijke wereld van het kleine kind. De psychologische en sociale complexiteit
van het mens-zijn. Menselijke verwachtingen en misschien
ook teleurstellingen, maar hij kan relativeren en de dingen vanaf een
afstand en met humor bekijken. Ook daarin verschilt hij wezenlijk van
het dier. Het biologisch functioneren en
ervaren van oerkrachten, die sterker zijn dan wijzelf. 2008-11-09
met dank aan de Provincie Zeeland en de Gemeente Schouwen-Duiveland |