zaad

Wim Geeven

Anne-Marie van Sprang

Floor Coolsma

Marinus van Dijke

I n t i m i t e i t e n

Toen ik gevraagd werd een reeks tentoonstellingen te organiseren in de Bewaerschole te Burgh-Haamstede had ik onmiddellijk een aantal kunstenaars voor ogen, wiens werk goed uitkomt in de besloten sfeer van het gebouwtje.

Ik vroeg mijzelf af waarom juist deze mensen. Wanneer spreekt een kunstwerk of kunstenaar mij aan? Als het me ontroert, ik me er verbonden mee voel, er een relatie mee krijg. Dat is alleen mogelijk in een sfeer van intimiteit.
Vaak gebruikt men dit woord als iets klein is. Maar intimiteit gaat niet alleen over een bepaalde schaal, verhouding en oog voor details, maar ook over een bepaald gevoel. Meestal wordt dit in verband ge-bracht met het seksuele en dan nog wel ongewenst. Er hangt rond intimiteit inderdaad een privé sfeer en er is een soort overgave voor nodig. Het is niet voor iedereen bedoeld en voor niet ingewijden ook niet direct toegankelijk. Je moet er een beetje moeite voor doen, voor door de knieën gaan, het kind zijn nog niet helemaal verleerd hebben.
Dat is ook precies, wat ik bij alle door mij uitgenodigde kunstenaars zie, ze hebben ieder hun eigen per-soonlijke wereldje, waarin ze het spel voortzetten dat ze als kind ooit begonnen zijn.

De jongens doen dat op een andere manier dan de meisjes.
Zonder in het vooroordeel van de meisjes met de poppen te vervallen is het wel zo, dat zowel bij Floor Coolsma als bij Anne-Marie van Sprang het in hun werk om lichamelijkheid en levende wezens gaat.
Hoewel Floor zelden echt mensen verbeeldt is het toch juist de menselijkheid in haar dieren, waarmee ze zich in al hun kwetsbaarheid tonen.
De ook zeer kwetsbare en fragiele mensfiguren van Anne-Marie verwijzen naar de tijdelijkheid van het leven zelf.
En hoewel ik zowel Marinus van Dijke als Wim Geeven heel poëtisch werk vind maken, hebben ze beiden ook iets stoers.
De echte (grote mensen ) wereld wordt door Marinus van Dijke gesuggereerd door de bijna wetenschappelijke werkwijze van het systematisch onderzoek naar het landschap van zijn jeugd.
Bij Wim Geeven is het vooral de vormentaal van vreemde bouwsels en machinerieën die een volwassen realiteit weergeeft. Maar er klopt iets niet. De fantasie heeft de beleving geïntensiveerd.

En dat is ook wat je er voor terug krijgt als je je laat verleiden tot overgave aan de intimiteit, de beleving wordt een deel van je zelf, jouw beleving, je bent een ervaring rijker.

Er komen vier solo-presentaties:
2004 september/oktober Wim Geeven (Veldhoven) - dingen door mensen gemaakt (geïnspireerd op architectuur,gereedschap, instrumenten e.d.)
oktober/november Anne-Marie van Sprang (Middelburg)- mensen
2005 april/mei Floor Coolsma (Deventer)- dieren
mei/ juni Marinus van Dijke (Burgh-Haamstede)- landschap

Aan het eind van deze reeks van vier tentoonstellingen komt er een boekje uit op A 5 formaat, met een tekst van teja van hoften (korte inleiding) en van Wouter Prins en natuurlijk veel foto’s, van wat u hier in de Bewaerschole hebt kunnen zien.

U kunt de realisatie van dit project en het boek mede mogelijk maken door met 10 euro dit te ondersteunen. Stort dit bedrag op bankrekening nummer 357845285 t.n.v. SWK project intimiteiten te Burgh-Haamstede met vermelding van adres en e-mail zodat wij u op de hoogte kunnen houden van de volgende tentoonstellingen en we u het boek over intimiteiten, indien u het zelf niet kunt ophalen, toesturen. Daarvoor onze dank.

teja van hoften
e-mail tejavanhoften@zeelandnet.nl
voor meer informatie over mijzelf www.tejavanhoften.nl