Mijn onderzoeksvraag ‘is water te dirigeren’ komt voort uit de nieuwsgierigheid naar
onze positie in de hedendaagse wereld om ons heen.
Is de natuur te controleren, te regisseren, te dirigeren? Of worden wij, mensen, door het
landschap geregisseerd en gecontroleerd? Horen we de natuur om ons heen nog? En
indien we gedwongen stilstaan en een moment van reflectie nemen, wat horen we dan?
Worden we overspoeld door de grootsheid van de oceaan? Worden we herinnert aan
onze oorsprong, en wat zou die oorsprong zijn?
Met deze vragen wil ik aan de slag om diverse muzikanten, een componist, een dirigent
en een danser improviserend te laten bewegen en spelen op en met de klanken van
het zoute water. Ik wil ze laten dansen en balanceren in de vloedlijn om zo een
spanningsveld bloot te leggen en hiermee de positie van de mens in de natuur en het
landschap te ondervragen. Deze ‘performances’ in de vloedlijn wil ik met longshots
vastleggen op film en als installatie of single screen werk presenteren.
Onderdeel van mijn onderzoek is het werk van Pina Bausch, wat inspeelt
op grote thema’s zoals leven, liefde, vrijheid, strijd, verlangen, schoonheid, kracht en
wanhoop en het werk van de filmmaker Bela Tarr waarbij de mens en het alledaagse
leven centraal staat.
Voor de afronding van het project ‘balanceren tussen zoet en zout’ in 2018 wil ik een
concert aan het water realiseren waarbij de toeschouwer plaatsneemt op een tribune aan het
water en luistert naar een concert van zee-geluiden.
De boothelling in het natuurgebied de Schelphoek nabij Serooskerke leent zich uitstekend als ’theater’ en zal de basis vormen voor mijn onderzoek van komend jaar.
Locatie ‘de Schelphoek’
