SEROOSKERKE – Het is één van de grootste opgaven van dit moment, vindt gedeputeerde Ben de Reu. Hoe krijg je bij mensen tussen de oren dat het klimaat verandert? De droge zomer die we hadden, draagt daar toe bij. Maar ook een manifestatie als Balans van Zoet en Zout. Het was huiveren en genieten ineen, zaterdag bij de Schelphoek bij Serooskerke.
Esme Soesman 03-09-18 PZC
De manifestatie bij de Schelphoek was de grote finale van het meerjarige project Balanceren tussen Zoet en Zout van de Bewaerschole. Dit in Burgh-Haamstede gevestigde centrum voor hedendaagse kunst gaf een stuk of vijftien kunstenaars de opdracht zich vijf jaar lang te verdiepen in het thema Balanceren tussen Zoet en Zout. Geen insteek of uitwerking hetzelfde, zo bleek zaterdag
,,Kunstenaars zijn veel beter in staat dan politici en bestuurders om op een indringende manier iets bij het publiek duidelijk te maken of mensen met iets te confronteren”, sprak De Reu. Al deed hij het tijdens zijn openingstoespraak ook niet verkeerd. De Reu schetste hoe Zeeland voor zoetwatertoevoer volledig afhankelijk is van water van elders, dat via waterleidingen naar de provincie wordt gevoerd. ,,Als je het dan over terroristische aanslagen hebt…”, wees De Reu op de Zeeuwse kwetsbaarheid.
Zoet wateropslag, verzilting en zeespiegelstijging. Het zijn dé uitdagingen van dit moment. Met de Oosterscheldekering zitten we nog een flinke tijd goed, zei Leo Adriaanse van Rijkswaterstaat. Maar hoe verder, is wel een vraag die de komende decennia centraal staat. ,,Ik denk dat we moeten streven naar een mooie fusie tussen natuur en techniek. En ik denk dat kunstenaars en filosofen ons daarbij kunnen inspireren.”
De grote ‘sigaar’ die een paar jaar geleden over heel Zeeland vloog om de zoutverdeling in het Zeeuwse grondwater in kaart te brengen, levert – voor de leek – weinig toegankelijke grafiekjes op. Hoe anders is dat met het ‘bodemmonument’ dat beeldend kunstenaar Willem Besselink maakte. Dat wat onzichtbaar onder je voeten ligt, is door hem in een kleurrijke toren gegoten. Michiel Romeyn presenteerde honderden meters verderop Marjolijn Boterenbroods Partituur van Zoet en Zout; een boek gemaakt in een bijenkast. Met op elke pagina (ofwel raam) een andere interpretatie van het zoet en zout op Schouwen-Duiveland.
Zeetuin
Kleine bootjes brachten bezoekers naar de caissons. Daar duwden kunstenaars Jeroen van Westen en Anne Ausloos de bootjes door de daar verborgen gelegen zeetuin. Via de koptelefoon klonk zuigend wier en spoelende oesters, muziek en een wiergedicht van Miek Zwamborn. ,,Wij zijn een zilt universum. Een op-z’n-kops bos”. De vijf jaar van de Bewaerschole zijn voorbij, maar voor Van Westen en Ausloos is het nog niet over. ,,Wij zijn nog niet klaar”. Sloeg de balans de afgelopen jaren voor hen vooral door naar zout, nu willen ze verder met zoet. ,,We hebben al een trasbak schoongemaakt bij een boerderij, die weer in gebruik is genomen. Dat is de basis voor meer.”
