Zaterdag 1 september 2018
vanaf 11.00 uur tot 18.00 uur:
Een manifestatie in en langs de Schelphoek en in het dorpshuis te Serooskerke.
De afsluitende presentatie van 5 jaar durend onderzoek naar balanceren tussen zoet en zout.
plattegrond van de manifestatie in PDF en tijdschema van de manifestatie in PDF
De opening van deze manifestatie zal door Ben de Reu, Gedeputeerde van de Provincie Zeeland,om 11 uur worden verricht.
Met publieksactiviteiten van:
Ronald Boer, Jonmar van Vlijmen,
SWEET — SWEAT
Hoe ontwaakt het landschap van de zoutminnende mens?
Door de Onkruidenier, Jonmar van Vlijmen en Ronald Boer, in samenwerking met Rosanne van Wijk
Om 12:30 en om 14:30 een performance van De Onkruidenier en Rosanne van Wijk
SWEET — SWEAT vertelt het verhaal over de ontmoeting tussen twee planten, die door menselijk handelen, zogezegd cultivatie, elkaars uitersten zijn geworden. De strandbiet, een zoutminnende plant die je in het wild kunt vinden langs de kust in Nederland en West-Europa, is gecultiveerd tot snijbiet, rode bieten, voederbieten en suikerbieten. De Onkruidenier heeft deze ‘zoute’ strandbiet in ere hersteld door het in te zaaien op de akker van boer Martin uit Noordwelle.
De start van het oogstseizoen van de suikerbiet met de jaarlijkse bietencampagne op 1 september vormt de basis voor de performatieve installatie van de Onkruidenier en Rosanne van Wijk in het kader van de eindmanifestatie ‘Balans van Zoet en Zout’. Het werk bevat referenties naar vormen van een ‘gezonde’ lifestyle van de stadsmens en zijn gemakzucht in de supermarkt, als georganiseerd consumptie landschap, in verhouding tot de werkethos van de boer. In het SWEET – SWEAT ecosysteem wordt zoet geraspt en zout geoogst.
SWEET — SWEAT is een uitwerking van het ongoing onderzoeksproject ‘De halotolerante mens’ waaraan Ronald Boer en Jonmar van Vlijmen sinds 2015 werken in samenwerking met verschillende partners waaronder Satellietgroep, het Zuiderzeemuseum en de Bewaerschole. Tijdens hun residentie aan de Jan van Eyck academie hebben zij een vervolg gegeven aan dit project in samenwerking met het Jac. P. Thijsse lab voor natuuronderzoek. Op de Jan van Eyck is in 2017 de samenwerking ontstaan met Rosanne van Wijk waarbij zij gezamenlijk de conventies van ons voedselsysteem bevragen en onderzoeken. De gedachtegang en manier van werken van deze samenwerking is over gevloeid in het SWEET — SWEAT project.
Onderzoeksproject ‘De halotolerante mens’ bestaat uit het aftasten, inbeelden, testen, verbeelden én presenteren van een zoutminnende leefomgeving voor een nieuw type mens
-⊗-
Aletta de Jong,
Middels een eenvoudige distilleer installatie wordt het water uit de Oosterschelde ter plekke gescheiden in zout-, en zoet water. De sculpturale distilleer installatie wordt in de werkhaven tussen de beton blokken opgesteld.De betonblokken, gemaakt vanuit een overlevingsstrategie om overstroming te voorkomen door de Oosterschelde van de zee af te kunnen scheiden, vormen zo een achtergrond voor het scheiden van zout naar zoet water middels een distillatie proces. Zij zal proberen,afhankelijk van het oogst moment in de zomer,Suikerwier te verkrijgen – bij voorkeur die ter plekke in de Schelphoek geteeld wordt.Zij verwerkt de zoete smaak van het wier uit het zoute water,ter plekke in een eenvoudige drank-,of voedsel bereiding – eventueel met gebruik van het ter plekke gedistilleerde water.Door naar deze bijzondere plek te kijken- vanuit het project Drugstore in het kader van het meerjarig project Balanceren tussen zoet en zout- worden heden,verleden en toekomst van de locatie aan elkaar verknoopt.Het zoute water met haar wieren wordt zo voorgesteld als delfstof voor voedsel en energie.Waar eerst de suikerbieten het land verlieten om over zee naar de Brabantse suikerfabrieken te worden getransporteerd komt nu het zoet uit de zoute zee aan land.Het gevecht tegen het water veranderd ineen overlevingsstrategie met het water–een nieuwe balans.
-⊗-
Marjolijn Boterenbrood,
Partituur van Zoet en Zout
Een installatie en een kunstenaarsboek vormen het slotakkoord van de Partituur van Zoet en Zout. Het proces van de Partituur van Zoet en Zout _zie het blog– gaat over de ervaring van leven met zoet en zout. Ervaringen van onder anderen de mosselvisser, de boer, de duiker, de ecoloog en de bijenhouder. Het slotakkoord is een ‘membraan’ tussen het landschap en de ervaring. Het werk wordt verbonden met het landschap door de materie -zout, aarde, zand, klei, wier, was, honing en suikerbiet – er letterlijk in op nemen. In de installatie oefenen de omstandigheden invloed uit op het werk, het roest, het verweert. Zoute spree, zoet regenwater, wier, was, suikerbiet, klei en ijzer uit zoute kwel schrijven hun ‘partituur’ op doek. Om 15.30 uur wordt het kunstenaarsboek gepresenteerd met een performance gebaseerd op het Schouwse lexicon door Michiel Romeyn, acteur en beeldend kunstenaar. In het dorpshuis is ook de Partituur van Zoet en Zout-projectie te zien: een vierkante kilometer zoet en zout.
-⊗-
Suspensie
Het caisson in de dijk is in principe ontoegankelijk, maar we mogen van SBB en Waterschap een kamer openen. Met een te maken trap is de halfdonkere ruimte toegankelijk. In de kamer draaien we de door ons gemaakte film SUSPENSIE: een aarden (klei) bol die zweeft in water. De bol zweeft in een ruimtelijke ruis, het water kleurt langzaam rood, stijgt op, draait, draait, het water vertroebelt, de bol verliest duidelijk hoorbaar ritmisch lucht, daalt, stuitert met holle klanken, de ritmische geluiden krijgen diepe ondertonen, en dan … (duur 55 min).
Wij interpreteren de drie caissons in de Schelphoek als een -ready made- ‘installatie’. De ‘installatie’ bestaat uit drie enorme betonnen constructies, van de kust af gezien wordt het beeld bepaald door een gesloten blok. De schaal is moeilijk in te schatten zonder andere objecten op zee die we wel kennen. Een tweede gaat schuil achter de eerste. Hiervan zijn de twee lange zijwanden verdwenen en zijn eenmaal voorbij de eerste stalen spanten zichtbaar. Weer daarachter ligt de derde verzonken vorm. Ook bij extreem laag water zijn ze niet te voet bereikbaar en voor bijna iedereen altijd te ver om naartoe te zwemmen.
Deze drie reserve-caissons lijken samen een voor de hand liggend monument ter nagedachtenis aan de rampzalige noord-wester storm van 1953, maar wij zijn gebiologeerd door een heel andere kwaliteit van met name die tweede, vreemde open doos in de Oosterschelde die allerlei zeeleven aantrekt, het is een besloten ZEETUIN die het zoute leven viert.
-⊗-
Esther Kokmeijer,
toont de installatie Flight chart een netwerk van koperen buizen die windrichtingen en routen van de verschillende migratie vogels op Schouwen Duiveland weergeven. Het ontwerp is geïnspireerd op de vorm ‘icosaëder’ en ‘stick charts’.
Stick charts zijn zeekaarten gemaakt van stokjes die deiningen, zeestromingen en golfpatronen weergeven en gebruikt werden in de Marshalleilanden waar navigators konden navigeren door de golven te lezen en het pad tussen de golven te kunnen vinden.
De icosaëder is een van de vijf regelmatige veelvlakken, ook wel platonische lichamen genoemd, vernoemd naar Plato die deze voor het eerst beschreef. Platonische lichamen hebben gelijke zijden en raken op alle punten een omliggende bol. Het zijn de enige vormen die deze specifieke eigenschappen hebben en worden gezien als bouwstenen die de basis van alles op aarde vormen. Twee decennia later bracht Kepler ze in verband met de structuur van het zonnestelsel. Elk platonisch lichaam wordt in verbinding gebracht met een bepaalde betekenis. De icosaëder staat voor harmonie en balans en symboliseert het element water. De afmetingen van het uiteindelijke werk dat geplaatst zou kunnen worden aan de Oosterschelde, zal afgestemd worden op de omgeving. Het getoonde schetsontwerp moet gezien worden als vertrek vorm voor het uiteindelijke ontwerp. In samenwerking met vogel deskundigen uit het omringende gebied zullen de ribben van de vorm worden aangepast om zo als een kaart aan te geven in welke richtingen de vogeltrek plaats vindt.
Om 14.00 uur en om 17.00 uur Performance in de flight chart van Esther Kokmeijer samen met Elmar C. Fuchs.
-⊗-
Willem Besselink,
onder <> boven, een kleurrijk monument voor de bodem is een voorstel voor een installatie verspreid over verschillende locaties in de provincie zeeland. De installatie brengt op een visuele en begrijpelijke manier de zout-brak-zoet-verdeling van het grondwater in kaart. Willem plaats een model op schaal waarin de gegevens van de bodem van de Schelphoek in zijn verwerkt.
-⊗-
Verschillende films worden in het dorpshuis getoond:
van Gerco de Ruijter,
een filmische weergave van de punt tot bru, scant als het ware de 360 graden bol in een vloeiende beweging met beschrijvingen van autochtone bezoekers. Doel van het project is het inzichtelijk maken van de harde begrenzing tussen zoet en zout, de Oosterscheldedijk tussen Westenschouwen en Bruinisse. Hiervoor maakte Gerco met een vlieger een serie van twintig 360 graden foto’s langs de dijkroute van Schouwen-Duiveland. Deze serie panorama’s was als een Virtual Reality wandeling te zien in de Bewaerschole onder de titel Tether. Met behulp van een katrol, een touw en een basaltblok werd je als toeschouwer (voorzien van een VR-bril) van het ene naar het andere panorama geleidt. Tijdens de tentoonstelling zijn geluidsopnamen gemaakt van bezoekers die voorzien van de VR-bril deze reis aflegden. Aan deze plaatselijk bekende “autochtone” bezoekers werd gevraagd te beschrijven wat ze zagen. Deze geluidsopnamen zijn samengevoegd met filmische weergaven van de panorama’s waardoor een documentaire film ontstaat.
-⊗-
van Astrid van Nimwegen,
haar nieuwe werk Theater der Natuur. Het ‘Theater der Natuur’ komt voort uit haar maandenlange onderzoek en observaties vanaf de boothelling die uitkijkt op het waterlandschap van de Oosterschelde.
en bestaat uit 2elementen. Het 1e element heeft de vorm van een film welke vertoond word in het dorpshuis te Serooskerke. Deze film geeft haar onderzoeksresultaten naar het continue veranderende landschap in de Schelphoek weer.
De filmopnames zijn gemaakt vanaf een vast camerastandpunt op de boothelling in de Schelphoek waar ik, gedurende enkele maanden, op diverse dagen ieder uur opnames maakte. Door de herhaling van deze strikte registraties worden de veranderingen blootgelegd waaraan
het landschap onderhevig is binnen de cyclus van de getijden. Ze tonen de veranderingen in licht; het waterleven van de vele vogels; de beweging van het water; de weersomstandigheden en de veranderende seizoenen.
Het 2e element vindt plaats op de boothelling in de Schelphoek waar de filmopnames gemaakt zijn. De bezoekers worden verzocht plaats te nemen op de boothelling welke ingericht wordt met ongeveer 150 stoelen als zijnde tribune. Elk heel uur zal er een ‘theatervoorstelling’ te zien zijn met een tijdsduur van +/- 10minuten waarbij de toeschouwer de tijd krijgt om de schoonheid van het natuurlandschap te observeren en op zich in te laten werkentijd een verschijnsel waarbij van een gebeurtenis gezegd kan worden dat deze na een andere gebeurtenis plaatsvindt.
-⊗-
van Esther Kokmeijer,
de film Stillness 2 – Brash Ice, Pack Ice, Growlers, Bergy Bits and Icebergs (Antarctica), 2015-17. Stillness toont verstilde, verglijdende beelden van de ijslandschappen van de Noord- en de Zuidpool. Esther filmde deze landschappen tijdens de reizen die zij tweemaal per jaar als expeditiefotograaf naar deze gebieden maakt. De meditatieve beelden nodigen uit tot reflectie op de woeste schoonheid en de kwetsbaarheid van deze ijzige natuur waarin de menselijke aanwezigheid afwezig lijkt te zijn.
-⊗-
van Jaap Verseput,
Droog/Kintsugi/15 mm, Ook in Zonnemaire is het in juli 2018 droog. Er is een perceel plant uien dat gerooid moet worden. Kan je beregenen vanuit de sloot? Hoe zout is dat water eigenlijk, en de Grevelingen dan? Het liefst beregen je met zoet water. Maar zoet water is er maar op enkele plekken op Schouwen-Duiveland en niet in grote hoeveelheden. Als het water maar een klein beetje zout is, dan zou je het voor het rooien wel kunnen gebruiken. Vooral om de grond even nat en zachter te maken .
Een drieluik over droogte, onderzoek, het fenomeen Kintsugi (de schoonheid van de imperfectie),15 mm, het ritme van een Sproeikanon, en de uiteindelijke oogst.Een korte documentaire over de droogte vanuit het perspectief van Akkerbouwer en maker van deze film Jaap Verseput. Gefilmd in de laatste 2 weken van juli 2018 in een polder achter Zonnemaire. De ambient/trance muziek is van Kaviaar.
-⊗-
en van Bruno Doedens,
Allesbeweegt een pleidooi voor innovatieve, culturele landschapsontwikkeling, geïllustreerd met recente SLeM-projecten. Een film van Andras Hamelberg met titelsong van BLØF.
Op het strand van Brouwersdam wordt in opdracht van Rijkswaterstaat 500.000 kubieke meter zand gesuppleerd ten behoeve van het meegroeien van het kustfundament in combinatie met het vergroten van strand voor recreatie. SLeM heeft zichzelf ten doel gesteld aan de hand van de zandsuppletie, de geschiedenis en toekomst van ons kustbeheer op een tot de verbeelding sprekende wijze en in nauwe samenwerking met de aannemer en betrokken partijen voor een breed publiek beleefbaar te maken.
De naam van het project ‘Allesbeweegt’ wordt als tekst in het zand geschreven. Het onbeschreven verse zand krijgt daarmee een nieuwe betekenis. Door de wind en door het getij zal de tekst langzaam vervagen en binnen enkele maanden is er enkel nog de herinnering aan het tijdelijke landschap van woorden.
Het maakproces van het nieuwe land en het schrijven van de tekst in het zand worden gefilmd. Een poëtisch documentaire vertelt het verhaal van onze kust als culturele opgave.
Ook zijn er op locatie Schelphoek een aantal lezingen o.a.
Van Leo Adriaanse, Senior Adviseur Waterbeheer van Rijkswaterstaat, over Oosterschelde toen , nu en in de toekomst.
Van Mascha Dedert van de ZMF over Delta Balans in de toekomst. Mascha Dedert werkt als programmamanager Deltawateren bij de Zeeuwse Milieufederatie. Zij houdt zich onder andere bezig met de ecologische toestand van de zoute wateren in Zeeland, visserij en de uitvoering van de Ambitie 2030. Hiervoor werkte zij bij Wageningen Marine Research als marien ecoloog.
En een uitleg over de Oosterschelde door Cora Papeveld gids bij het Natuurpark Oosterschelde.
Met medewerking van Rijkswaterstaat, Waterschap Schelde Stromen, de Zeeuwse Milieu Federatie, Staatsbosbeheer en Natuurpark Oosterschelde
